Equal Idiots zijn terug van nooit echt weggeweest. ‘Adolescence Blues Community’ volgt tweeëneenhalf jaar na debuutplaat ‘Eagle Castle BBQ’, maar van een podiumpauze is nooit sprake geweest. Afgelopen zomer walsten ze het publiek voor de Main Stage van Pukkelpop nog plat met een set met daarin vijf nieuwe songs van hun nieuwe plaat: ‘Adolescence Blues Community’. Waar ‘Eagle Castle BBQ’ een vrolijke, wilde, onbezonnen en vaak ruige rit was van twee piepjonge honden uit Hoogstraten, is ‘Adolescence Blues Community’ doelgerichter, ernstiger en vrijer, met aan het stuur twee chauffeurs die stomweg volwassen zijn geworden. Vrees echter niet: feesten staat nog steeds hoog op de agenda van Thibault Christiaensen (zang/gitaar) en Pieter Bruurs (drums/zang), en ‘Adolescence Blues Community’ is de welgekomen beuk tussen het overaanbod aan atmosferisch gefriemel waarmee we vandaag de dag worden doodgeslagen.

‘We hebben niet geprobeerd om onszelf heruit te vinden, maar we wilden wel een andere kant van ons laten zien’.

Equal Idiots zag het levenslicht in 2012. Op de eerste repetitie werden covers gespeeld, op de tweede al eigen songs. ‘Met één vinger op één snaar,’ aldus Christiaensen, ‘maar dat marcheerde wel’. Omdat ze in Hoogstraten geen bassist vonden, bleven ze een duo: Equal Idiots, een naam die klopte. ‘We deden vaak dezelfde dingen, zonder dat we het van elkaar wisten. Domme dingen meestal. Nog altijd’.

Na twee jaar repeteren en concerten in jeugdhuizen besluiten ze om zich in te schrijven voor een aantal rockwedstrijden: De Nieuwe Lichting van Studio Brussels (winnaars) en Humo’s Rock Rally (finalisten). En dan gaat het snel: in de lente van 2016 stormt single ‘Salmon Pink’ naar de eerste plaats in De Afrekening en nog voor de zomer van 2017 ligt debuutplaat ‘Eagle Castle BBQ’ in de winkels. Equal Idiots begint aan een live veroveringstocht (Rock Werchter, Rock Zottegem, Rock Herk, Suikerrock, Lokerse Feesten, Maanrock, Crammerock, AB Club,…) die pas eindigt in november 2018.

Christiaensen en Bruurs nemen dan pas een korte adempauze, verhuizen van Hoogstraten naar Antwerpen, en beginnen vervolgens aan nieuwe songs te werken.

‘Adolesence Blues Community’ komt uit op 21 februari. De dag voordien staat de groep opnieuw in de AB, deze keer in de grote zaal.

De nieuwe plaat werd opgenomen met producer Thomas Valkiers (Crackups) in diens Hightime Studio in Herk-de-Stad, midden tussen de fruitvelden. ‘Af en toe moesten we stoppen omdat de hagelkanonnen werden aangezet,’ aldus Christiaensen. ‘We hebben gewerkt in een heel gemoedelijke sfeer, en veel meer de tijd genomen om over sound na te denken. Op de eerste plaat klonken alle gitaren en drums hetzelfde, nu hebben we per song bekeken wat nodig was’.

 ‘In tegenstelling tot bij de vorige hebben we ons dit keer geen zorgen gemaakt over hoe we de songs live zullen gaan brengen,’ aldus Bruurs, ‘dat zijn zorgen voor later’.

Er staan basgitaren op ‘Adolescence Blues Community’, piano, gitaaroverdubs, tamboerijn dus, en nog heel veel meer.

Wie dacht dat Equal Idiots nooit een pure popsong met backingkoortje en xylofoon zou kunnen schrijven zonder zijn identiteit te verliezen, denkt daar na het horen van ‘Comfortable Home’ ongetwijfeld anders over. ‘Cowboy Mambo’s Desert Dream’ is een westernsong (inclusief kokosnoten – échte kokosnoten, geen sample) waarvoor Sergio Leone best wel eens uit de doden zou kunnen opstaan, in ‘Alphabet Aerobics’ hoor je vogeltjes fluiten en een auto voorbijrijden, in ‘Dogs’ – over Christiaensens dierbare overleden viervoeters – blaft Sloeber, de hond van de buren, en ‘Time’ is een op Velvet Underground-leest geschoeid duet met Sarah Pepels van Portland.

En toch klinkt het allemaal 100% Equal Idiots. Equal Idiots 2020.

‘Adolescence Blues’ sluit de plaat af en eindigt met een kinderkoor. Meer bepaald: het kinderkoor dat vele jaren geleden in Hoogstraten werd opgericht door de grootvader van drummer Pieter Bruurs. ‘Allemaal meisjes van de lagere school, vijftien in totaal. Ze zijn naar Herk-de-Stad gekomen op de warmste dag van het jaar. In drie takes hadden ze de klus geklaard’.

Christiaensen vult aan: ‘Een kinderkoor uit Hoogstraten – waar we zelf zijn opgegroeid - als outro van de laatste song van een plaat die gaat over opgroeien en volwassen worden, en worstelen met de verantwoordelijkheden die dat met zich meebrengt: daarmee was voor ons de cirkel mooi rond’.

BAND:

Thibault Christiaensen – Guitar , Vocals
Pieter Bruurs – Drums, Backing Vocals